و گفت: اینجانب به عنوان نماینده شما در خانه ملت آماده‌ام اگر مستنداتی از تعدیات مورد ادعا وجود دارد از جنابعالی دریافت و با همه توان شخصی یا حقوقی‌ام آنها را پیگیری کنم.
توکلی در نامه جدیدش به کروبی، که در پایگاه اطلاع‌رسانی الف منتشر شد، با اشاره به مضامین نامه قبلی نوشته است: قصد من ارزیابی کل ماجراهای پیش و حین و پس از انتخابات نبود.
انتخاباتی که با فضای باز رقابتی استثنایی خویش، نمایش اقتدار و آبروی سیاسی ایران اسلامی بود و با جلب مشارکت 85 درصدی مردم، می‌توانست طمع دشمنان را به تغییر نظام به یاس تبدیل کند و راهبرد براندازی را به تمکین در برابر اراده ملت ایران مبدل سازد؛
ولی اعتراض به نتیجه، با عدم‌تمکین به روش‌های قانونی و توقعات فرا قانونی، همراه با عوامل زمینه‌ساز دیگر، به تلخ‌‌ترین حادثه سیاسی بعد از انقلاب تبدیل شد، که حوادث بعدی، بسیار بر تلخی آن افزود.
اگر کاوش در این پدیده‌ها هدف بود، باید از کارهایی یاد می‌شد که پیروز و ناپیروز انتخابات یا عاملان نارضایتی‌های متراکم سال‌های متمادی کردند که نمی‌بایست می‌کردند و کارهای زیادی که نکردند و می‌بایست می‌کردند.
آنگاه سهم هر کدام در آن شیرینی‌ها و این تلخی‌ها به‌عنوان محرک یا مسبب یا مباشر معلوم می‌گردید. قصدم به وضوح، این هم نبود که شما را به تسلیم در برابر مظالم بر مردم دعوت کنم، بلکه خود چنین نکرده‌ام و صریحاً شما را نیز از سستی در این راه بر حذر داشتم.
در نامه خویش سعی کردم راه درست اعتراض به‌عملکردهای حاکمیت و پیگیری حقوق مردم یا حقوق شخصی را هدیه کنم و تذکر دهم که وقتی دشمنان قسم‌خورده بر امواج حاصل از کار من و شما سوار می‌شوند و کشتی خود را می‌رانند، چگونه باید از حق دفاع کرد که اولاً به اجزای سالم و صاحب قدرت حاکمیت برای اصلاح نقاط سیاه بیدار باش داد و آنها را تشویق و تقویت کرد؛ ثانیاً بهره‌برداری دشمنان را محدود ساخت. ظاهراً به‌رغم صراحت نامه، غفلت صورت گرفته است.
